REFLEKSJE KARDYNAŁA CUPICHA

REFLEKSJE KARDYNAŁA BLASE’A J. CUPICHA

PRZYGOTOWANIE NA DZIEŃ, W KTÓRYM MODLIMY SIĘ ZA ZMARŁYCH

Opublikowane w Chicago Catholic, 15 października 2017 r.

Chrześcijanie wierzą, że przez modlitwę wyrażamy to, w co wierzymy i kim jesteśmy. Takie jest znaczenie starożytnej maksymy „lex orandi, lex credendi”. Tę zasadę ponownie przypomni dzień 2 listopada, kiedy w dniu znanym powszechnie jako Dzień Wszystkich Świętych, jak co roku będziemy czcić pamięć o wszystkich wiernych, którzy od nas odeszli.

Pomyślcie o tym przez chwilę. Przeznaczamy jeden dzień wyłącznie na tych, którzy odeszli z tego świata. W ten sposób potwierdzamy odczuwane przez nas zobowiązanie do modlitwy za nich. To zobowiązanie ma podstawy w naszym zrozumieniu i doświadczeniu bycia częścią wspólnoty Ciała Chrystusa.

Jesteśmy ze sobą powiązani chrztem powszechnym, więzami, których nawet śmierć nie może rozerwać. Śmierć nie zmniejsza naszej odpowiedzialności za wzajemne wspieranie się jako uczniów, pielgrzymów, którzy przyjęli wezwanie Jezusa: „Pójdź za mną.” Tak jak towarzyszymy sobie wzajemnie w życiu, podobnie czynimy również w chwili śmierci. Traktujemy tę naszą wzajemną odpowiedzialność wobec siebie poważnie, kiedy gromadzimy się wokół Eucharystii, aby pamiętać o tych, którzy odeszli w wierze, czy też kiedy odwiedzamy cmentarze i modlimy się indywidualnie za wszystkich zmarłych.

Ten dzień modlitwy za zmarłych oferuje ponadto możliwość korekty powszechnej tendencji ograniczania rytuału pogrzebowego do wspominania, czy też zwykłego świętowania życia. Oczywiście wspominanie o cnotach tych, którzy zmarli, dla potwierdzenia ich wkładu w nasze życie i w świat, jest jak najbardziej uzasadnione. Takie stwierdzenia jednak mają znaczenie drugorzędne i powinniśmy uważać, aby długie laudacje nie były sprzeczne z naszą wiarą, że z chwilą śmierci „życie zmienia się, ale się nie kończy”. Dlatego najważniejsza w pogrzebie katolickim jest modlitwa całej wspólnoty Ciała Chrystusa za jednego ze swoich członków.

Jesteśmy przekonani, że tak, jak nasze modlitwy pomagały zmarłemu w życiu, tak pomagają mu również po śmierci. Takie modlitwy mogą być również wielką pociechą dla tych, którzy pozostają, gdyż łączą nas na pewnej płaszczyźnie z tymi, którzy odeszli - w ugruntowanej i pewnej nadziei, że któregoś dnia będziemy znowu z naszymi najbliższymi.

Dzień Wszystkich Świętych przypomina nam również, że ci, za których się modlimy, są w stanie oczyszczania (nie zaś kary). Czekają oni, jak czytamy w Katechizmie „by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba”.

Kilka lat temu grupa nastolatków nalegała, abym wyjaśnił, czym jest czyściec. Wielu z ich znajomych nie było w stanie zrozumieć go, a oni nie wiedzieli, jak im to wyjaśnić. Wiedziałem, że muszę odpowiedzieć w sposób, który przemówi do nich.

Popatrzyłem więc przez chwilę na klasę, którą miałem przed sobą, a potem zwróciłem się do dziewczynki siedzącej w pierwszym rzędzie i powiedziałem po prostu, patrząc jej w oczy: „Widzę, że jesteś kimś naprawdę wyjątkowym”. Zaczerwieniła się, tak jak się spodziewałem. Wtedy powiedziałem klasie: „Widzieliście, co się stało. Często rumienimy się, słysząc komplement, ponieważ w każdym z nas drzemią w głębi ponure wątpliwości, czy faktycznie jesteśmy kochani, wyjątkowi i dobrzy. Czyściec to miejsce, gdzie Bóg spogląda nam w oczy i mówi nam wciąż od nowa, że jesteśmy kochani, wyjątkowi i że on nas kocha - do czasu, aż naprawdę w to uwierzymy i przestajemy się czerwienić. Stara się przekonać nas o swojej miłości, o tym, że jesteśmy godni miłości, oczyszcza nas z mroków i zwątpienia, które nie pozwalają nam uwierzyć w Jego miłość i wstrzymują nas od bycia wszystkim, co Bóg dla nas przeznaczył. Jesteśmy oczyszczeni, kiedy jesteśmy w stanie spojrzeć mu w twarz i nie zaczerwienić się”.

Miałem wrażenie, że to wyjaśnienie przemówiło do młodych ludzi, być może dlatego, że wiedzieli oni doskonale, jak brak wiary w siebie często przeszkadza im być tym wszystkim, do czego Bóg ich stworzył.

Bóg posługuje się naszymi modlitwami za zmarłych, aby dokonać takiego oczyszczenia, gdyż modląc się za zmarłych przyłączamy nasze głosy do wytrwałych zapewnień Boga, że są kochani. Dlatego 2 listopada podejdźcie poważnie do swojej wiary, podejdźcie poważnie do swojego obowiązku modlitwy za tych, którzy zmarli i którzy oczekują na oczyszczenie ze wszystkiego, co w nich powoduje zwątpienie w miłość Boga i Waszą miłość. Myślcie o Waszej modlitwie za nich jako o sposobie powiedzenia im po raz kolejny, że ich kochacie.

Módlmy się w sposób, który wyraża naszą wiarę i przypomina nam, kim jesteśmy.

KARDYNAŁ BLASE J. CUPICH - REFLEKSJE DUSZPASTERSKIE

POKÓJ WAM

W ciągu czterdziestu lat mojego kapłaństwa ludzie często pytali mnie o przygotowanie do śmierci, swojej własnej lub członka rodziny. Prowadzenie takich rozmów z wyprzedzeniem daje bogate możliwości, aby wzrastać w wierze i może złagodzić ból w chwili straty. Mamy wielkie szczęście w Archidiecezji Chicago, mając do dyspozycji zawsze kompetentne usługi personelu Cmentarzy Katolickich Chicago, którzy pomagają nam w takich sytuacjach. Konsultacja z nimi przed śmiercią bliskiego pozwala skorzystać z rzetelnych rad opartych na ponad stuletnim doświadczeniu, głęboko zakorzenionym w tradycji katolickiej. Jedną szczególną kwestią do rozważenia w dzisiejszych czasach to wybór pomiędzy kremacją i tradycyjnym pochówkiem. Jaka jest najlepsza decyzja i jak jak ją podjąć w odniesieniu do członków własnej rodziny? Choć ludzie mogą w dobrej wierze wybrać kremację, ważne jest, aby mieli do dyspozycji profesjonalny, pełen wiary i umiejętności personel - taki właśnie, jak w biurach naszych cmentarzy, aby poznać zalety pochówku naszych najbliższych w poświęconej ziemi. Personel Cmentarzy Katolickich Chicago gotowy jest pomóc pogrążonej w żałobie rodzinie zmagającej się z decyzjami i rozważającej takie opcje, w dowolnym momencie - jeszcze przed śmiercią bliskiego lub w chwili śmierci. Mogą Państwo mieć pewność, że zawsze są gotowi służyć dobrą radą.